Het werk zit er weer op

Lieve allemaal,

Wij weten weer hoe het is hoor, om te werken, ookal is peren plukken heel anders dan op de bouwplaats of in het kindertehuis staan. Het is fysiek heel zwaar werk en er wordt bijna niets gevraagd van je denkvermogen: het enige waar we over hoefde na te denken was of we eerst boven in de boom of onder in de boom gingen plukken.
De vrijdag avonden waren hilarisch, iedereen staal bezopen na zo'n harde werk week!
Wij hebben heel veel lol gehad met onze ganger: Elister, en onze supervisor: Carrie, die altijd lekkere dingen mee nam. (en dan zijn we nog afgevallen ook, ongelovelijk)
Maar al met al hebben we ons goed vermaakt en ook nog wat centjes verdient!

Wat feitjes over de peren: We hebben in totaal 83.2 bins geplukt: 6 bins size plukken, 2.2 bins pruimen plukken en dus 75 strip plukken van de peren bomen (grotendeels Williams). Dit houd in dan we 41.600 kilo op onze schouders hebben gehad de afgelopen 4 weken. En dat was zeker te merken ook, we zijn nu net Tarzan en Jane!! Haha, ja aan de spierpijn was goed te merken dat we werkte! De eerste twee weken was er een extreme hitte en de laatste twee weken waren de ochtenden erg koud: 8-10 graden. Dus we hebben al snel twee warme fleece truien aangeschaft!
De tweede week dat we aan het werk waren ontstonden er door die hittegolf (47graden) ten zuiden van ons grote bosbranden. We hebben 3 dagen in een dikke rook gezeten omdat de wind onze kant op stond, deze rook was zo dik dat de zon er amper door heen kon komen, onze ogen en lippen uitdroogde. Elke ochtend als we uit de bus kwamen rook het alsof we naast een kampvuur stonden. Dit heeft veel indruk op ons gemaakt, ook omdat mensen thuis zich ongerust maakte over ons. Wij waren de hele dag lekker aan het werk, zagen de rook maar merkte niets van de hevigheid van de branden.

Wij willen ierdereen heel erg bedanken omdat we hebben gemerkt dat iedereen zo druk met ons bezig was en ons goed in de gaten hielden, zelfs van zo'n afstand.

De verwoesting van de branden hebben we zelf gezien toen we van Shepparton naar Phillip Island reden vrijdag. 30 minuten lang reden we door een bos waarin alles zwart was. De meeste huizen waren verwoest, uitgebrande auto's en schuren de politie had alleen nog maar de hoofd weg open gegeven. Er stonden nog enkele huizen overeind. Het is dan zo gek om te bendenken dat alles in de brand stond en er toch mensen zijn die er voor kiezen om hun huis te beschermen door er in te blijven en alles nat te houden. Alles wat voorheen groen was, was nu zwart en oranje. Wij waren er stil van. (de foto's zullen een beeld geven)

Gisteren hebben we een geweldige dag op de baan gehad bij de superbikes op Phillip Island. Allebij hebben we volop genoten van de spanning en sensatie! We zaten op het rechte eind tegenover de pitboxen en het podium. We hebben helemooie races gezien maar na afloop van de tweede race van de superbike mochten we zelfs de baan op; iedereen sprong over het hek heen en rende over de baan naar het podium, super gaaf, zo dichtbij!!

Vanmiddag gaan we rond bij de hostels in Melbourne om onze bus te koop aan te bieden. Hopelijk raken we hem voor een mooi prijsje kwijt, ookal is dat pas over een week of twee.
We willen namelijk eerst nog de great ocean road naar Aderlaide rijden.

Dikke kus Ate en Kim